Nasza misja
Z jednej strony bardzo negatywne konsekwencje zakażenia HCV, z drugiej dostępność skutecznej terapii powinny skłaniać do aktywnego poszukiwania dotychczas niezdiagnozowanych osób zakażonych, które nie mają świadomości własnej choroby. Jest to bardzo istotne zadanie, właśnie dla lekarzy rodzinnych. Bez ich pomocy osiągnięcie szczytnych założeń redukcji liczby zakażonych o 90% przed rokiem 2030 będzie niemożliwe. Oczywiście każdy może być zakażony HCV, ale szczególną uwagę należy zwrócić na osoby w przeszłości wielokrotnie hospitalizowane, u których przed 1993 rokiem miało miejsce przetoczenie krwi lub jej preparatów, stosujące kiedykolwiek dożylne środki odurzające (również donosowe) lub z bliżej nieokreśloną chorobą wątroby i/lub nieprawidłowymi parametrami wątrobowymi.
Dzięki identyfikacji zakażonych HCV osób, a następnie ich skutecznym leczeniu można uniknąć wielu indywidualnych dramatów, a w skali społecznej także niepotrzebnych kosztów związanych z leczeniem powikłań marskości, przeszczepień wątroby oraz koniecznością świadczeń u osób niezdolnych do pracy.
Opracowanie publikacji
Dr hab. n. med.Krzysztof Tomasiewicz
Katedra i Klinika Chorób Zakaźnych i Hepatologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
Specjalista chorób zakaźnych. Kierownik Katedry i Kliniki Chorób Zakaźnych Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Hepatologicznego, Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych. Jest członkiem Polskiej Grupy Ekspertów HBV i HCV. Członek założyciel Central European Hepatologic Colaboration. Redaktor Naczelny Clinical and Experimental Hepatology. Równocześnie zajmuje się zagadnieniami profilaktyki infekcji HCV, zwłaszcza zakażeń szpitalnych. Pracował jako kierownik Projektu IV Szwajcarsko-Polskiego Programu „Zapobieganie zakażeniom HCV”. Stypendysta American-Austrian Foundation. Autor publikacji z zakresu chorób zakaźnych, hepatologii i immunologii.
WSPARCIE PROJEKTU:
